...

...

Voorjaarsvakantie

Terwijl  het  bij jullie al voorjaarsvakantie is, wordt hier nog flink doorgewerkt op school.
Nog enkele weken, voor dat ook hier weer een termijn wordt afgesloten. En hoe!

We kunnen er niet onderuit, maar we gaan de komende weken in met zeer gemengde gevoelens.
Niet al die gevoelens kunnen we beschrijven, maar in elk geval zal het duidelijk zijn, dat we ons verheugen om 31 maart a.s. al onze kinderen en kleinkinderen weer te zien en te kunnen  knuffelen.
De andere kant van de medaille is dat we een periode van 4 jaar (inclusief de voorbereidingen) gaan afsluiten, terwijl wij liever zouden zijn doorgegaan hier in Papua Nieuw Guinea. Op dit moment overschaduwt dat onze gedachten.

Maar zoals een waar spreekwoord vanuit de Bijbel zegt: De mens wikt, God beschikt!
Of “De mens overdenkt zijn gang, maar de Here bestuurt zijn wegen.”
We hebben ervaren dat Hij ons riep om hierheen te gaan, niet wetend voor hoelang.  Hij heeft bewezen dat Hij met ons was, voor ons zorgde en het aan niets ontbrak.
Dat is een wonder om dankbaar voor te zijn!

Sinco maakt nog steeds leuke dagen met zijn leerlingen. Natuurlijk maakt hij zich ook regelmatig zorgen, want voor sommige leerlingen hangt er veel van de komende paar weken af. Vooral voor Holly, die haar Highschool gaat afronden.
Sinco kan daar beter zelf wat over zeggen.

Pie Day – De dag van Pi

Ook dit mag Sinco uitleggen, want ik weet niets van wiskunde dan alleen wat kreten. Wat is Pi? (Pi = het getal dat aangeeft hoe vaak de diameter van een cirkel op de omtrek past)
In het Engels “Pie” is ook het woord voor “taart”. Wat ik dus wel weet is dat ik een “Pie” heb gebakken, een  appeltaartje op de Amerikaanse manier. Weliswaar met appel uit blik, maar hij was perfect heb ik begrepen.
Sinco vertelt: De leerlingen van de wiskunde groep moesten het getal π met 20 decimalen uit hun hoofd kennen, voordat ze een pie (een stuk taart) mochten. En ze hadden nog geluk met 20 decimalen want het getal π is inmiddels tot op 1 miljoen decimalen berekend!

.
Links nemen we de eerste pie, rechts Holly met haar pie.

Roelie's appeltaartje was weer eens perfect!

..
We maakten er een gezellige les van met pie en spelletjes.

.
De oudste meisjes hebben een condensator gemaakt en opgeladen en wachten nu (tevergeefs want de luchtvochtigheid is erg hoog) op het overspringen van een vonk en bijbehorende schok!

..
Boven en onder: vrijdag 'smiddags hebben de leerlingen een praktikum.
Hier bepalen ze de sterkte van een base met een standaard zuur (dat Holly een dag eerder had bereid)

.
De titratie - want zo heet deze methode - werd heel goed uitgevoerd in 3-voud. Praktisch alle bepalingen lagen binnen de foutmarge. Dat betekent dat ze (tot mijn opluchting) de technische vaardigheden goed beheersten.

Gasten

Af en toe hebben we interessante gasten voor de maaltijd.
Vorige week hadden we een Bijbelleider uit  een verafgelegen stam met zijn gezin te gast.  Vader, moeder en 4 prachtige kinderen.

..

Meestal als we Papua’s uitnodigen, passen we ons menu een beetje aan. Vooral de kinderen zijn niet veel gewend en het is net als in Nederland: Wat de boer niet kent, dat eet hij niet.  Maar witte rijst gaat er altijd in als koek, terwijl ze dat hier ook echt niet dagelijks eten, want rijst wordt hier niet verbouwd. Meestal eten de mensen overwegend knolgewassen, zoete aardappelen, taro, enz.

.
Roelie toont rechts de foto's van onze kinderen in een klok!

Sinco maakte wat foto’s van hen  en liet zien hoe hij ze op de computer bewerkte en afdrukte enz. Sinco haalde wat grapjes uit met fotoshop en dat vonden ze geweldig leuk, ze hadden heel veel lol.
Dit gezin is hier al twee maanden. Ze kwamen voor de TTW conferentie (vertaalcursus) als helpers. Maar omdat zij een deel van de reis naar huis over zee moeten maken, wachten ze noodgedwongen tot de zeewat rustiger is. Het is al maanden door de regentijd erg stormachtig.  Bovendien ligt bij hen nog vers in het geheugen dat er vorig jaar boten vermist zijn en hoogstwaarschijnlijk verdwenen in de golven. Een aantal directe familieleden en kerkleden van hen zijn daardoor vermist geraakt en gebleven. Een diep verdriet.
Het reizen kan hier echt heel gevaarlijk zijn, ook per vliegtuig.

Nog meer gasten

Ook hadden we de eer (en het plezier) om deze week drie blanke broertjes te eten te hebben. De ouders, onze collega’s wilden graag samen uit eten in Kimbe om zijn verjaardag te vieren.

Het was een lust om zulke goedgemanierde dankbare jochies om je heen te hebben. De jongste, Michael was een van de kleuters waar ik vorig jaar op paste toen er nog een kleuterschool was.

Haken, breien en naaien

De handwerkende meisjes spelen liever buiten, die zijn niet meer op komen dagen, of een keer een half uur later dan was afgesproken en toen was ik er niet.
Maar ik heb nu een nieuwe leerlinge, ha ha! Een wokmeri die de school wekelijks voor een deel schoonhoudt, komt na het werk altijd even wat drinken hier en was geinteresseerd in het haken wat ik nog  vaak doe in verloren uurtjes. De wokmeri’s bewonderen mijn werkstukken, maar deze ene wilde het graag leren. Ik zei dat ze leuke dingen kon maken en verkopen, dat kan zo gemakkelijk hier en dan heb je wat inkomsten als er hier geen werk meer is.
De eerste paar “lesjes” die ik gaf, dacht ik: ‘dat leert ze nooit!’ Ze kreeg het niet voor elkaar om haar handen soepel te houden, maar ze was blijkbaar vast besloten om het te leren, dus ze nam het bolletje garen en de haaknaald (die ik gelukkig extra had), mee naar huis en na een paar dagen liet ze trots zien dat ze al een heel eind gekomen was. Eerst had ik haar een proeflapje laten maken, maar al gauw wilde ze iets echts maken. Ik had voor mezelf een simpel brillehoesje gehaakt wat ik om mijn nek draag (soms), zij wilde zoiets maken voor haar mobiele telefoontje. Voorlopig alleen met stokjes.
Eind van de week was het klaar en ze heeft bewezen dat ze het door heeft! Echt heel knap en ze was ook heel trots op zichzelf, terecht! Ik heb er een knoopje aangezet zodat het hoesje afgesloten kan worden, zelf had ze een klepje eraan gehaakt, zo leuk!
Nu wilde ze een hoedje maken, dus heb ik even een beginnetje gemaakt en een voorbeeld hoedje van mij meegegeven. Ik ben benieuwd!

.
Links: na het werk komen de wokmeri's vaak lekker thee drinken. Sinco komt om 4 uur ook net terug van de lessen. Zo hebben we even een gezellig half uurtje.

.
Links Francisca met haar eigen haakwerk.. rechts heeft Shirley lol bij het passen van een kinderjurkje dat Roelie heeft gemaakt. Shirley is een geweldige vrouw maar een beetje te fors voor dit frele jurkje met bijpassend broekje..

Nog steeds krijg ik vragen om een Papua bloes te maken voor onze eigen werkmensen. Shirley (zie foto boven) had zelfs de vrijmoedigheid om te vragen of ik ook voor haar dochter wil naaien. Hmm.... Het blijkt dat ik moeilijk nee kan zeggen. Maar gisteren kwam Judith aan met stof van Angelica, die via haar had gevraagd of ik ook voor haar wilde naaien. Zij was de op 1 na laatste die ik nog niet gehad had. Maar zij had 2 lappen meegegeven, 1 voor naar de kerk en 1 voor gewoon. Toen heb ik toch wel “nee” gezegd. Het moet wel leuk blijven toch? Plus de tijd is bijna om. Ik zal toch eens mijn naaimachine en andere handwerkspulletjes moeten inpakken? Mijn naaimachine gaat dan naar de Mengenstam, samen met alle restjes garen, knopen, band, ritsen en wat ik nog meer verzameld heb. Alles heb ik in de loop van de tijd gekregen van vrouwelijke zendelingen die definitief vertrokken en die ook van naaien en handwerken hielden.
Na ons vertrek gaat het werk hier gelukkig gewoon door!

Wokmeri's willen ook wel eens wat zien onder de microscoop

De wokmeri's wilden ook graag eens door een microscoop kijken. Op een middag was het zover. Judiths bloed werd geprikt en een uitstrijk gemaakt en onder de microscoop gelegd. Ze vonden het prachtig!

.

..
Via een digitaal tussenstuk kon het microscoopbeeld op het computerscherm komen.
Grappig om de verbazing op de wokmeri's gezichten te zien, omdat bloed uit zoveel kleine deeltjes bestaat om de zuurstof in ons lichaam rond te dragen.

Kust - vissers

Een gezin op visvangst. Men maakt met deze netten ruime cirkels in zee, die men vervolgens sluit en de ingesloten vis verzameld.

.
De meisjes links hebben een mand vol kleine vis, helaas overwegend jonge tonijn.
Er is hier nog niet veel gereguleerd op het gebied van visbeheer.
Verder op zee vist men vanuit deze eenvoudige boomstamkano's.

Onderweg naar het strand zagen we deze prachtige dubbeldeks vlinders!
Genomen op een paar meter afstand met een compactcameraatje!

Roelie leest in haar zondagschoolklasje voor uit een boek met zendingsverhalen.
Voor vandaag was het een verhaal met als thema: God is machtig! (uit Job 36)
Hij veracht de kleinen niet! Hij is machtig in sterkte en wijsheid!
Daarom hebben we voor de kinderen dit bijbelvers-kaartje gemaakt met de prachtige dubbeldekkertjes erop! God is machtig.

Onze piloot met het kleine NTM vliegtuigje vertrekt hier naar de Mengenstam.
Het weer kan hier grillig zijn en gevaarlijk voor dit soort kleine vliegtuigjes
met verwacht onverwachte zware onweersbuien met windstoten.
Bid voor veiligheid voor de piloten met hun vluchten.

Zendingsdag

Schrijf vast in uw agenda (en plan te komen!): NTM zendingsdag op 14 april in Leerdam.
Sinco en Jan Wols mogen 's morgens een boodschap doorgeven. Een mooie dag van ontmoeting en informatie.

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

Naar begin